od: Simone
czas podróży: 5 dni
Jezioro Lago Maggiore - to jezioro leżące na pograniczu Włoch i Szwajcarii. Jest najniżej położonym miejscem w Szwajcarii - 195 m n.p.m. Klimat jest łagodny, zarówno latem jak i zimą, dając śródziemnomorskiej roślinności możliwości rozwijania. Występują tu wyspy: Borromean Islands (trzy wyspy i wysepki położone pomiędzy dwoma Verbania na północ i Stresa na południu), Brissago Islands (blisko miasta Brissago), Castelli di Cannero (trzy małe wyspy, tuż przy brzegu z Cannero Riviera) i Isolino Partegora (w Zatoce Angera)
Na pocztówce widać wyspę Brissago.
od: Mary
czas podróży: 13 dni
W preferencjach na oficjalnym koncie napisałam, że lubię pocztówki ukazujące ludzkie emocje. Myślę, że ta spełnia to kryterium znakomicie. Pocztówka, jakby rodem z reklamy damskiej bielizny, pościeli czy męskich dezodorantów (a tak reklamy mi się własnie kojarzą!), jest jednak 100% pocztówką: z wszystkim, co pocztówka powinna zawierać.
Pasja, namiętność - ale nie ostra, tylko raczej subtelna. Rozchylone usta, rozpięta koszula, kieliszek w dłoni i włosy w nieładzie...
od: Natalya
czas podróży: 20 dni
Chelyabinsk, po polsku Czelabińsk to miasto obwodowe w Rosji, na Uralu, nad rzeką Miass. Liczy 1 095 909 mieszkańców (na rok 2010). Czelabińsk został założony w 1736 roku jako twierdza. Prawa miejskie otrzymał w 1787 roku. Od końca XIX wieku rozwój przemysłu. Podczas II wojny światowej był to jeden z najważniejszych ośrodków produkcyjnych zaplecza frontu, zwanym Tankogrodem (miastem czołgów).
Obecnie miasto jest ważnym ośrodkiem przemysłowym, kulturalnym (galerie sztuki) i naukowym (5 szkół wyższych).
Na pocztówce widać centrum handlowe, wybudowane w 1975 roku.
od: Elena
czas podróży: 10 dni
Ciężko mi coś napisać na temat tej pocztówki, ponieważ autorka nie napisała co pocztówka przedstawia, a z tyłu wszystko cyrlicą, której kompletnie nie rozumiem :(
Mogę tylko sobie wyobrażać jaka historia kryje się za tym budynkiem...
od: Caroline
czas podróży: 4 dni
Nigdy nie byłam miłośniczką psów, wręcz te błąkające się po ulicy zawsze wzbudzały we mnie jakiś tam niepokój. Do czasu. Do czasu aż moja siostra nie przyprowadziła do domu malutkiej, blondwłosej kuleczki, zawiniętej w ręcznik. Nie od razu się do niej przekonałam; na początku w domu było dość kontrowersyjnie: a to dywan mokry, a to nie ma kto z nią wyjść, a to szczeka, a to sierść wychodzi...
Teraz wiem, że to nasz domownik i żaden z członków mojej rodziny nie wyobraża sobie domu bez niej. Nela jest cudowna, jest bardzo mądrym psem i ma się wrażenie, że rozumie wszystko co się do niej mówi. Szybko nauczyła się, że w domu nie wolno jej się załatwiać. Z wyjściami na spacer nie ma problemu żadnego, szczeka tylko, gdy czegoś chce, a sierść? Przecież jest odkurzacz :)
Najbardziej to chyba uwielbiam w niej to, że gdy wyjdę do sklepu na 5 min i wrócę, to cieszy się jakby mnie nie widziała rok :))) Za każdym razem wchodzenie do domu to przechodzenie przez ten etap: ogonem macha tak mocno, że w mig odgania wszystkie problemy i smutki.
To jest mój pies, to mój przyjaciel, to moja Nela.
